Een interview met Niels Bonnes

Wie: Niels Bonnes Wat: Manager technische dienst Leeftijd: 37

Wat houdt jouw functie in? Ik ben verantwoordelijk voor het onderhoud van het hotel. Wij zijn nu bezig met een grote renovatie. Ik heb in verschillende hotels gewerkt, vier keer de grote als The Dylan Amsterdam en we deden precies hetzelfde werk. Ook al heeft The Dylan maar 40 kamers, om in een monumentaal gebouw te zijn als deze betekent dit dat je veel werk hebt van ’s ochtends tot ’s avonds.

Hoe lang werk jij al bij The Dylan Amsterdam? Het is nu veertien maanden. Voordat ik verantwoordelijk was van de technische service in het Andaz, maar daar was geen plek meer om een nieuwe stap te maken in mijn carrière. Toen liet een collega vallen dat ze bij The Dylan iemand zochten. Ik had een gesprek en was dezelfde dag gelijk aangenomen. Wij genieten van een hoop vrijheid en zijn gedwongen om ons brein te gebruiken en door te denken. Dit betekent ook dat wij een bepaald gevoel hebben voor het hotel, dat gevoel groeit snel, of nooit. Mijn collega’s zijn erg toegewijdt. Onze gasten voelen dat; deze toewijding is echt. Dat is hoe wij opvallen.

Hoe begin jij jouw dag? Ik kom aan om acht uur ’s ochtends. Eerst check ik mijn computer om de dag voor te bereiden. Ik lees wat er de nacht ervoor is gebeurd en of er iets is gebeurd. Ik maak de nodige telefoontjes om het te regelen. Daarna heb ik een vergadering met andere collega’s, en ga ik naar beneden om met mijn team te praten. Ik kan hen natuurlijk een e-mail sturen, maar ik vind een persoonlijk gesprek beter. We zitten uiteindelijk allemaal in hetzelfde schuitje, het team gevoel is erg sterk hier. En dan begint de dag echt, en het kan alle kanten opgaan. Wat ik het leukst vind is wanneer een incident zich voordoet, en wij het niet alleen kunnen oplossen, maar het wel kunnen omdraaien in iets positiefs. Zulke momenten maken mij blij.

Wat vind je leuk om te doen in jouw vrije tijd? Ik houd van reizen – ik ben al over de hele wereld geweest. Het meest houd ik van Zuid-Amerika. Geen Benidorm Boulevards voor mij; maar backpacken door Brazilië. Ik plan niet veel vooruit, ik wacht en zie wat op mijn pad komt. Een maand in de Amazone en je bent verliefd. Het terugkomen is moeilijk; de eerste week loop ik rond met de gedachte: wij zijn allemaal een verdrietig hoopje mensen met veel stress en belachelijk tempo van leven met het klagen over de Wi-Fi. Maar dat gevoel verdwijnt, gelukkig. Omdat je snel moet zijn als je het hier wilt maken.

Stel je voor dat je hier niet meer woont, en je alleen een doorsteek maakt. Je hebt een dag in Amsterdam. Wat zal je gaan doen? Ik zou mijn ouders gaan opzoeken in Oostzaan. Rustig samen zitten en een heerlijk kop koffie drinken.